طنطاوی مصری در تفسیرش می نویسد: در جزیره ای به نام آلبانیا حیوانی است به نام «سقا» که خوراکش ماهی است، لکن بر اثر بزرگی جثه قدرت شکار ندارد. خداوند هم رزق او را در دریا گذاشته است، ولی دستش به رزقش نمی رسد. در همان حدود، پرنده کوچکی هم هست که به عربی «عطاس» نام دارد. خوراک این پرنده ی کوچک کرم است نه ماهی . این پرنده به چالاکی با منقارش از دریا ماهی می گیرد و می آورد بالای سر سقا. تا این پرنده پیدا می شود حیوان دهانش را باز می کند و پرنده هم ماهی را در دهانش می گذارد بعد از این که سقا ماهی را می خورد تتمه اش که لای دندانش مانده است کرم می شود و پس از چند ساعت آزارش می دهد. ناچار دهانش را باز می کند و آن پرنده می آید، دانه دانه کرم ها را می خورد بدین وسیله به سیر شدن یکدیگر کمک می کنند.
در حیوه الحیوان نوشته: که گاهی سقا نمک به حرامی می کند و عطاس را می بلعد، ولی به قوه قاهره الهی، بال عطاس مثل خنجر چنان تیز است که به هر چیز محکمی بخورد، پاره می کند. تا بلعیدش ، پرنده در شکمش بال می زند و بیرون می آید.(به نقل از کتاب معارفی از قرآن از شهید محراب آیت الله عبدالحسین دستغیب)
تفسیر آیه 6 سوره هود هم موید این داستان است که خداوند تبارک و تعالی می فرماید: هیچ جنبندهای در زمین نیست جز آن که روزی وی بر عهده خداوند است و قرارگاه او و نهانگاهش را میداند، و همه در کتابی روشن [لوح محفوظ] هست. التماس دعا
