محل زندگی حضرت مهدی ( عج) در دوران
محل زندگی حضرت مهدی ( عج) در دوران غیبت کبری
اصطلاحا غیبت کبرى به مدت زمان پنهان زیستى حضرت مهدى علیه السلام گفته مىشود که با وفات آخرین نایب خاص در سال 329 ق آغاز و همچنان ادامه دارد و تنها خداوند متعال است که پایان آن را مىداند .
این دوران ویژگیهاى خاصى دارد که آن را از دوران غیبت صغرى کاملا متمایز مىسازد . که از جمله آن ویژگیها کامل شدن غیبت آن حضرت است .
به همان اندازه که پنهانزیستى حضرت مهدى علیه السلام در این دوران به کمال مىرسد و نیابت و سفارت همانند دوران غیبت صغرى وجود ندارد، محل زندگى آن حضرت نیز نامشخصتر مىشود و در این دوران است که هرگز به طور قطع نمىتوان مشخص نمود آن حضرت در کجا زندگى مىکند .
البته روایات در اینباره به محلهاى مختلفى اشاره کردهاند که برخى از آنها از این قرارند:
الف) مدینه طیبه
همانطور که قبلا نیز اشاره شد برخى از روایات به صورت عام و بدون قید زمان غیبت صغرى، مدینه را به عنوان جایگاه آن حضرت در دوران غیبت مورد اشاره قرار دادهاند .
ب) ناحیه ذى طوى
ناحیه ذى طوى در یک فرسخى مکه و داخل حرم قرار دارد و از آنجا خانههاى مکه دیده مىشود . برخى از روایات آن محل را به عنوان جایگاه حضرت مهدى علیه السلام در دوران غیبت معین کردهاند .
امام باقر علیه السلام در اینباره فرمود:
«یکون لصاحب هذا الامر غیبة فى بعض هذه الشعاب واوما بیده الى ناحیة ذى طوى; (10) صاحب این امر را در برخى از این درهها غیبتى است و با دستخود به ناحیه ذى طوى - که نام کوهى است در اطراف مکه - اشاره نمود .»
در برخى دیگر از روایات نیز ذکر شده که حضرت مهدى علیه السلام قبل از ظهور در «ذى طوى» به سر مىبرد و آن گاه که اراده الهى بر ظهور آن حضرت تعلق گیرد از آنجا وارد مسجد الحرام مىشود .
امام باقر علیه السلام در اینباره فرمودهاند:
«ان القائم یهبط من ثنیة ذى طوى فى عدة اهل بدر ثلاثماة وثلاثة عشر رجلا حتى یسند ظهره الى الحجر الاسود ویهتز رایة الغالبة; (11) قائم علیه السلام در میان گروهى به شمار اهل بدر - سیصد و سیزده تن - از گردنه ذىطوى پایین مىآید تا آنکه شتخود را به حجرالاسود تکیه مىدهد و پرچم پیروز را به اهتزاز درمىآورد .»
ج) دشتها و بیابانها
از برخى روایات نیز استفاده مىشود که آن حضرت در طول غیبت کبرى محل خاصى ندارد و همواره در سفر به سر مىبرد .
از امام باقر علیه السلام نقل شده است که وقتى شباهتهاى حضرت مهدى علیه السلام به انبیا را بیان نمودند چنین فرمودند: «واما شبهه من عیسى فالسیاحة; (12) و اما شباهتحضرت مهدى علیه السلام به حضرت عیسى علیه السلام جهانگردى [و نداشتن مکانى خاص] است .»
همچنین چنانچه بپذیریم آنچه به نام شیخ مفید صادر شده، توقیع حضرت مهدى علیه السلام است، در آنجا نیز به نامعلوم بودن مکان حضرت مهدى علیه السلام اشاره شده است .
در آن نوشته چنین بیان شده است:
«وان کنا ثاوین بمکاننا النائى عن مساکن الظالمین حسب الذى اراناه الله لنا من الصلاح لشیعتنا المؤمنین فى ذلک ما دامت دولة الدنیا للفاسقین; (13) با اینکه ما بر اساس فرمان خداوند و صلاح واقعى ما و شیعیان مؤمنمان تا زمانى که حکومت در دنیا دراختیار ستمگران است در نقطهاى دور و پنهان از دیدهها به سر مىبریم .»
همچنین در پارهاى از ملاقاتهاى معتبر که در دوران غیبت کبرى نقل شده است، حضرت به این نکته اشاره فرمودهاند .
«على بن ابراهیم بن مهزیار» پس از نقل ملاقات خود با حضرت مهدى علیه السلام به نقل از ایشان چنین مىگوید: آن حضرت فرمود:
«یابن المازیار ابى ابو محمد عهد الى الا اجاور قوما غضب الله علیهم ... وامرنى الا اسکن من الجبال الا وعرها ولا من البلاد الا قفرها; (14) همانا پدرم ابومحمد با من عهد فرمود که در مجاورت قومى که خداوند بر آنان غضب کرده است قرار نگیرم ... و به من فرمود که در کوهها ساکن نشوم مگر قسمتهاى سخت و پنهان آن و در شهرها ساکن نشوم مگر شهرهاى متروکه و بىآب و علف .»
این نامعلوم بودن محل زندگى آن حضرت در دوران غیبت کبرى سبب شده تا عدهاى به گمانهزنیهایى بعضا سست و واهى بپردازند و به طرح محلهایى که اثبات آنها کارى بس مشکل است روى آورند .
افسانه جزیره خضرا یا مثلثبرمودا و مانند آن حکایتهایى است که در تاریخ پرفراز و فرود این اعتقاد رخ نموده است، ولى همواره روشنگران این مذهب حق مردم را از لغزش در این بیراههها برحذر داشته اند
پی نوشت ها :
1-غیبت نعمانی، ص181.
2-همان، ص315.
3- طبری، دلائل إلامامه، ص291
4-علامه محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج53، ص174
5-کتاب الغیبة، شیخ طوسی، ص263
(گروه مبلغان حضرت مهدی عج) 
محل زندگی حضرت مهدی ( عج) در دوران غیبت کبریاصطلاحا غیبت کبرى به مدت زمان پنهان زیستى حضرت مهدى علیه السلام گفته مىشود که با وفات آخرین نایب خاص در سال 329 ق آغاز و همچنان ادامه دارد و تنها خداوند متعال است که پایان آن را مىداند .
این دوران ویژگیهاى خاصى دارد که آن را از دوران غیبت صغرى کاملا متمایز مىسازد . که از جمله آن ویژگیها کامل شدن غیبت آن حضرت است .
به همان اندازه که پنهانزیستى حضرت مهدى علیه السلام در این دوران به کمال مىرسد و نیابت و سفارت همانند دوران غیبت صغرى وجود ندارد، محل زندگى آن حضرت نیز نامشخصتر مىشود و در این دوران است که هرگز به طور قطع نمىتوان مشخص نمود آن حضرت در کجا زندگى مىکند .
البته روایات در اینباره به محلهاى مختلفى اشاره کردهاند که برخى از آنها از این قرارند:
الف) مدینه طیبه
همانطور که قبلا نیز اشاره شد برخى از روایات به صورت عام و بدون قید زمان غیبت صغرى، مدینه را به عنوان جایگاه آن حضرت در دوران غیبت مورد اشاره قرار دادهاند .
ب) ناحیه ذى طوى
ناحیه ذى طوى در یک فرسخى مکه و داخل حرم قرار دارد و از آنجا خانههاى مکه دیده مىشود . برخى از روایات آن محل را به عنوان جایگاه حضرت مهدى علیه السلام در دوران غیبت معین کردهاند .
امام باقر علیه السلام در اینباره فرمود:
«یکون لصاحب هذا الامر غیبة فى بعض هذه الشعاب واوما بیده الى ناحیة ذى طوى; (10) صاحب این امر را در برخى از این درهها غیبتى است و با دستخود به ناحیه ذى طوى - که نام کوهى است در اطراف مکه - اشاره نمود .»
در برخى دیگر از روایات نیز ذکر شده که حضرت مهدى علیه السلام قبل از ظهور در «ذى طوى» به سر مىبرد و آن گاه که اراده الهى بر ظهور آن حضرت تعلق گیرد از آنجا وارد مسجد الحرام مىشود .
امام باقر علیه السلام در اینباره فرمودهاند:
«ان القائم یهبط من ثنیة ذى طوى فى عدة اهل بدر ثلاثماة وثلاثة عشر رجلا حتى یسند ظهره الى الحجر الاسود ویهتز رایة الغالبة; (11) قائم علیه السلام در میان گروهى به شمار اهل بدر - سیصد و سیزده تن - از گردنه ذىطوى پایین مىآید تا آنکه شتخود را به حجرالاسود تکیه مىدهد و پرچم پیروز را به اهتزاز درمىآورد .»
ج) دشتها و بیابانها
از برخى روایات نیز استفاده مىشود که آن حضرت در طول غیبت کبرى محل خاصى ندارد و همواره در سفر به سر مىبرد .
از امام باقر علیه السلام نقل شده است که وقتى شباهتهاى حضرت مهدى علیه السلام به انبیا را بیان نمودند چنین فرمودند: «واما شبهه من عیسى فالسیاحة; (12) و اما شباهتحضرت مهدى علیه السلام به حضرت عیسى علیه السلام جهانگردى [و نداشتن مکانى خاص] است .»
همچنین چنانچه بپذیریم آنچه به نام شیخ مفید صادر شده، توقیع حضرت مهدى علیه السلام است، در آنجا نیز به نامعلوم بودن مکان حضرت مهدى علیه السلام اشاره شده است .
در آن نوشته چنین بیان شده است:
«وان کنا ثاوین بمکاننا النائى عن مساکن الظالمین حسب الذى اراناه الله لنا من الصلاح لشیعتنا المؤمنین فى ذلک ما دامت دولة الدنیا للفاسقین; (13) با اینکه ما بر اساس فرمان خداوند و صلاح واقعى ما و شیعیان مؤمنمان تا زمانى که حکومت در دنیا دراختیار ستمگران است در نقطهاى دور و پنهان از دیدهها به سر مىبریم .»
همچنین در پارهاى از ملاقاتهاى معتبر که در دوران غیبت کبرى نقل شده است، حضرت به این نکته اشاره فرمودهاند .
«على بن ابراهیم بن مهزیار» پس از نقل ملاقات خود با حضرت مهدى علیه السلام به نقل از ایشان چنین مىگوید: آن حضرت فرمود:
«یابن المازیار ابى ابو محمد عهد الى الا اجاور قوما غضب الله علیهم ... وامرنى الا اسکن من الجبال الا وعرها ولا من البلاد الا قفرها; (14) همانا پدرم ابومحمد با من عهد فرمود که در مجاورت قومى که خداوند بر آنان غضب کرده است قرار نگیرم ... و به من فرمود که در کوهها ساکن نشوم مگر قسمتهاى سخت و پنهان آن و در شهرها ساکن نشوم مگر شهرهاى متروکه و بىآب و علف .»
این نامعلوم بودن محل زندگى آن حضرت در دوران غیبت کبرى سبب شده تا عدهاى به گمانهزنیهایى بعضا سست و واهى بپردازند و به طرح محلهایى که اثبات آنها کارى بس مشکل است روى آورند .
افسانه جزیره خضرا یا مثلثبرمودا و مانند آن حکایتهایى است که در تاریخ پرفراز و فرود این اعتقاد رخ نموده است، ولى همواره روشنگران این مذهب حق مردم را از لغزش در این بیراههها برحذر داشته اند
پی نوشت ها :
1-غیبت نعمانی، ص181.
2-همان، ص315.
3- طبری، دلائل إلامامه، ص291
4-علامه محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج53، ص174
5-کتاب الغیبة، شیخ طوسی، ص263
(گروه مبلغان حضرت مهدی عج) ارسال شده در
88/8/24:: 4:29 عصر
توسط رضا درخشانی دولت آباد
آنکس که به خدا ایمان دارد راستی را هر چند هم زیان آور باشد بر دروغ بر نخواهد گزید و از دروغ هر چند هم سودمندتر باشد پرهیز خواهد کرد.
کمترین کار که در پیشگاه الهی بر شما واجب است آن است که از نعمتهای خود در نافرمانی او یاری نجویید.
دین انسان خرد اوست کسی که عقل ندارد دین ندارد
ارسال شده در
88/8/14:: 12:8 عصر
توسط رضا درخشانی دولت آباد
بسمه تعالی
الحمدلله رب العالمین، و الصلاة علی سید الأنبیاء و المرسلین، و علی آله سادة الأوصیاء الطاهرین و علی جمیع العترة المعصومین، واللعن الدائم علی أعدائهم أجمعین.
جماعتی از این جانب، طلب موعظه و نصیحت می کنند؛ اگر مقصودشان این است که بگوئیم و بشنوند و بار دیگر در وقت دیگر، بگوییم و بشنوند، حقیر عاجزم و بر اهل اطلاع پوشیده نیست.
و اگر بگویند کلمه ای می خواهیم که امّ الکلمات باشد و کافی برای سعادت مطلقه دارین باشد، خدای تعالی قادر است که از بیان حقیر، آن را کشف فرماید و به شما برساند.
پس عرض می کنم که غرض از خلق، عبودیت است ( و ما خلقت الجن و الانس إلا لیعبدون. سوره ذاریات/56 ) و حقیقت عبودیت؛ ترک معصیت است در اعتقاد که عمل قلب است و در عمل جوارح.
و ترک معصیت، حاصل نمی شود به طوری که ملکه شخص بشود، مگر با دوام مراقبه و یاد خدا در هر حال و زمان و مکان و در میان مردم و در خلوت « ولا أقول سبحان الله و الحمد لله، لکنه ذکر الله عند حلاله و حرامه ».
ما امام زمان عجل الله له الفرج را دوست می داریم، چون امیر نحل است؛ امور ما مطلقاً به وسیله او به ما می رسد؛ و او را پیغمبر صلوات الله علیه برای ما امیر قرار داده؛ و پیغمبر را دوست داریم، چون خدا او را واسطه بین ما و خود قرار داده؛ و خدا را دوست داریم، برای اینکه منبع همه خیرات است و وجود ممکنات، فیض اوست.
پس اگر خود و کمال خود را خواهانیم، باید دوست خدا باشیم؛ و اگر دوست خداییم، باید دوست وسائط فیوضات از نبیّ و وصیّ، باشیم؛ وگرنه یا دوست خود نیستم، یا دوست واهب العطایا نیستیم، یا دوست وسائط فیوضات نیستیم.
پس کیمیای سعادت، یاد خداست، و او محرّک عضلات به سوی موجبات سعادت مطلقه است؛ و توسل به وسائط استفاضه از منبع خیرات، به واسطه وسائل مقرره خودش است. باید اهتدا به هدایات آنها نماییم و رهروی به رهبری آنها نماییم تا کامیاب شویم.
دیگر توضیح نخواهید و آنکه عرض شد، ضبط نمایید و در قلب ثبت [کنید]، خودش توضیح خود را می دهد.
اگر بگویید چرا خودت عامل نیستی؟! می گویم: « اگر بنا بود که باید بگوییم ما عاملیم به هر چه عالمیم، شاید حاضر به این حضور و بیان نمی شدیم »؛ لکن دستور، بذل نعمت است، شاید به مقصود برساند؛ « ما أخذ الله علی العباد أن یتعلّموا حتی أخذ علی العماء أن یعلّموا ».
مخفی نماند اگر میسور شد برای کسی، نصیحت عملّیه بالاتر است از نصایح قولیه « کونوا دعاة إلی الله بغیر أاسنتکم »
وفقّنا الله و ایاکم لما یرضیه و جنبنا جمیعاً عن ما یسخطه و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته والحمدلله أولاً و آخراً والصلوة علی محمد و آله الطاهرین واللعن علی أعدائهم أجمعین.
مشهد، ربیع الثانی 1420
الحمدلله رب العالمین، و الصلاة علی سید الأنبیاء و المرسلین، و علی آله سادة الأوصیاء الطاهرین و علی جمیع العترة المعصومین، واللعن الدائم علی أعدائهم أجمعین.
جماعتی از این جانب، طلب موعظه و نصیحت می کنند؛ اگر مقصودشان این است که بگوئیم و بشنوند و بار دیگر در وقت دیگر، بگوییم و بشنوند، حقیر عاجزم و بر اهل اطلاع پوشیده نیست.
و اگر بگویند کلمه ای می خواهیم که امّ الکلمات باشد و کافی برای سعادت مطلقه دارین باشد، خدای تعالی قادر است که از بیان حقیر، آن را کشف فرماید و به شما برساند.
پس عرض می کنم که غرض از خلق، عبودیت است ( و ما خلقت الجن و الانس إلا لیعبدون. سوره ذاریات/56 ) و حقیقت عبودیت؛ ترک معصیت است در اعتقاد که عمل قلب است و در عمل جوارح.
و ترک معصیت، حاصل نمی شود به طوری که ملکه شخص بشود، مگر با دوام مراقبه و یاد خدا در هر حال و زمان و مکان و در میان مردم و در خلوت « ولا أقول سبحان الله و الحمد لله، لکنه ذکر الله عند حلاله و حرامه ».
ما امام زمان عجل الله له الفرج را دوست می داریم، چون امیر نحل است؛ امور ما مطلقاً به وسیله او به ما می رسد؛ و او را پیغمبر صلوات الله علیه برای ما امیر قرار داده؛ و پیغمبر را دوست داریم، چون خدا او را واسطه بین ما و خود قرار داده؛ و خدا را دوست داریم، برای اینکه منبع همه خیرات است و وجود ممکنات، فیض اوست.
پس اگر خود و کمال خود را خواهانیم، باید دوست خدا باشیم؛ و اگر دوست خداییم، باید دوست وسائط فیوضات از نبیّ و وصیّ، باشیم؛ وگرنه یا دوست خود نیستم، یا دوست واهب العطایا نیستیم، یا دوست وسائط فیوضات نیستیم.
پس کیمیای سعادت، یاد خداست، و او محرّک عضلات به سوی موجبات سعادت مطلقه است؛ و توسل به وسائط استفاضه از منبع خیرات، به واسطه وسائل مقرره خودش است. باید اهتدا به هدایات آنها نماییم و رهروی به رهبری آنها نماییم تا کامیاب شویم.
دیگر توضیح نخواهید و آنکه عرض شد، ضبط نمایید و در قلب ثبت [کنید]، خودش توضیح خود را می دهد.
اگر بگویید چرا خودت عامل نیستی؟! می گویم: « اگر بنا بود که باید بگوییم ما عاملیم به هر چه عالمیم، شاید حاضر به این حضور و بیان نمی شدیم »؛ لکن دستور، بذل نعمت است، شاید به مقصود برساند؛ « ما أخذ الله علی العباد أن یتعلّموا حتی أخذ علی العماء أن یعلّموا ».
مخفی نماند اگر میسور شد برای کسی، نصیحت عملّیه بالاتر است از نصایح قولیه « کونوا دعاة إلی الله بغیر أاسنتکم »
وفقّنا الله و ایاکم لما یرضیه و جنبنا جمیعاً عن ما یسخطه و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته والحمدلله أولاً و آخراً والصلوة علی محمد و آله الطاهرین واللعن علی أعدائهم أجمعین.
مشهد، ربیع الثانی 1420
ارسال شده در
88/8/13:: 11:54 صبح
توسط رضا درخشانی دولت آباد
جلوه معبود نام کتابی است که توسط اینجانب رضا درخشانی دولت آباد (صاحب همین وبلاگ) در سال 1380 گردآوری شده است. موضوع این کتاب شعر است. این کتاب گردآوری اشعاری است که در مورد مولی الموحدین حضرت علی علیه السلام در دیوان اشعار شاعران وجود دارد. این کتاب را تقدیم می کنم به روح پدر بزرگوارم محرم درخشانی دولت آباد. این کتاب بصورت رایگان در اختیار دوستداران مولای متقیان قرار می گیرد. برای ارتباط با اینجانب می توانید به آدرس زیر ایمیل بفرستید. التماس دعا: Rdd1352@yahoo.com
ارسال شده در
88/8/13:: 11:45 صبح
توسط رضا درخشانی دولت آباد
سومین کتابخانه مرند آماده بهره‌برداری است
تیر ماه امسال، سومین کتابخانه شهرستان مرند آذربایجان شرقی با نام «شهید بهشتی» به بهره‌برداری می‌رسد._
نقی منافی، مسوول دبیرخانه انجمن کتابخانه‌های عمومی شهرستان مرند، با اعلام این خبر به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: این کتابخانه را شهرداری مرند با اعتبار 600 میلیون ریال بابت بدهی نیم درصد درآمد خود به انجمن کتابخانه‌های شهرستان، ساخته است که 300 متر مربع زیربنا دارد و اولین کتابخانه در محله آق زمین محسوب می‌شود.
منافی خاطرنشان کرد: عملیات ساخت این کتابخانه از چهار سال پیش آغاز شده و به مخزن و سالن‌های مطالعه آقایان و خانم‌ها مجهز است.
وی در بیان اوضاع کتابخوانی این شهرستان توضیح داد: از هشت کتابخانه موجود در مرند، کتابخانه‌های «پارک شهر» با زیربنای یک هزار و 200 متر مربع و یک هزار و 300 عضو و کتابخانه «کوثر» (مخصوص خانم‌ها) با یک هزار و 200 عضو فعال در مرکز شهرستان، «عمومی زنوز» در شهر زنوز، یک کتابخانه در شهر «کشک‌سرا» و دو باب با نام‌های «شماره یک» و «شماره دو» در شهر یانچی واقع شده اند. همچنین «گلین قیه»، «هرزند» و «یکان کهریز» کتابخانه‌های روستایی مرند هستند.
به گفته منافی، شهرداری مرند دو میلیارد ریال به انجمن کتابخانه‌های شهرستان بدهکار است.
منافی خاطرنشان کرد: عملیات ساخت این کتابخانه از چهار سال پیش آغاز شده و به مخزن و سالن‌های مطالعه آقایان و خانم‌ها مجهز است.
وی در بیان اوضاع کتابخوانی این شهرستان توضیح داد: از هشت کتابخانه موجود در مرند، کتابخانه‌های «پارک شهر» با زیربنای یک هزار و 200 متر مربع و یک هزار و 300 عضو و کتابخانه «کوثر» (مخصوص خانم‌ها) با یک هزار و 200 عضو فعال در مرکز شهرستان، «عمومی زنوز» در شهر زنوز، یک کتابخانه در شهر «کشک‌سرا» و دو باب با نام‌های «شماره یک» و «شماره دو» در شهر یانچی واقع شده اند. همچنین «گلین قیه»، «هرزند» و «یکان کهریز» کتابخانه‌های روستایی مرند هستند.
به گفته منافی، شهرداری مرند دو میلیارد ریال به انجمن کتابخانه‌های شهرستان بدهکار است.
ارسال شده در
88/8/13:: 11:23 صبح
توسط رضا درخشانی دولت آباد
| هوجقان شهر فانوسکا و فتیله - 9 عکس |
روستای هوجقان یکی از روستاهای خوش آب و هوا در جنوب شرقی سربند است. این روستا به عنوان تنها تولید کننده فانوسقه یا فانوسکا (کمربند نظامی)، فتیله چراغ نفتی و سماور شناخته شده است. تا 5 سال پیش حدود 200 خانوار از اهالی این روستا، فانوسکا می بافتند اما در حال حاضر کمتر از 5 دستگاه در کل روستا می باشد که هیچ کدام آنها کار نمی کنند. در حال حاضر، این روستا حدود 800 خانوار جمعیت دارد و امروز که این صنعت نفسهای آخر خود را می کشد، جوانها به شهرها رفته اند و مسن ترها در مزارع مشغول کارند. با کم شدن چراغهای نفتی و جایگزین شدن وسائل مدرن گازسوز، این صنعت دیگر مشتری چندانی ندارد و مردم ترجیح می دهند کشاورزی کنند
ارسال شده در
88/8/13:: 10:51 صبح
توسط رضا درخشانی دولت آباد
