از سوگند بسیار بپرهیزید، زیرا آدمی در چهار صورت سوگند یاد می کند: یا به سبب خواری که در خود احساس می کند، که مردم را وادار به قبول گفته های خود سازد. یا به سبب ناتوانی در گفتار که سوگند را وسیله ای برای رساندن سخن خویش قرار می دهد. یا خود را در نظر دیگران متهم می داند و می بیند که مردم بدون سوگند سخنش را باور نخواهند داشت. یا آنکه زبانش بند و باری نداشته از کنترل او خارج است.
- بار خدایا! چه دارد آنکه تو را ندارد؟ و چه ندارد آنکه تو را دارد؟
- ادب آن است که چون از منزل خود بیرون رفتی، هر کس را که دیدی، او را از خود برتر بدانی.
- ایمان آن است که آن را می شنویم، و یقین آن است که آن را می بینیم.
خدا، بندگان خود را به کیفر کارهای زشت آنان، مبتلا سازد به کاهش میوه درختان، و به ناباریدن باران، و به بستن گنجینه های خیر به روی ایشان، تا توبه خواه توبه کند، و معصیت کار دل از معصیت بکند و پندگیرنده پند پذیرد و بازدارنده راه نافرمانی را بر بندگان بگیرد. و خداوند آمرزش خواستن را وسیلت پیوسته داشتن روزی خواران قرار داده است و موجب رحمت بر آفریدگان.
زمان جمال عبدالناصر رئیس جمهور مصر، سرمایه دار معروفی از آمریکا به مصر رفت در فرودگاه از بچه ای یک روزنامه خرید چون فقط دلار به همراه داشت بچه آن را نگرفت زیرا دلار، آنجا رایج نبود لذا سرمایه دار روزنامه را برگرداند. بچه پول روزنامه را بخشید و رفت. چند وقت بعد نامه ای از طرف سرمایه دار برای بچه رسید که 5/3 میلیارد دلار یعنی تمام سرمایه اش را به آن بچه بخشیده بود و در وصیت نامه اش نوشته بود که هنوز هم نسبت به این بچه احساس حقارت می کنم برای اینکه او (با آن وضعیتش) سخاوتمندتر از من بود.
ممکن است کسى در سرزمین عرفات و منا به وجود مبارک بقیة الله الاعظم (عج) دعا هم بکند و دعاى فرج را هم بخواند امّا قلب او قلب انسان نباشد. ممکن است کسى مشکلى داشته باشد و مشکلش ناخودآگاه به برکت حضرت حجت (عج) حل شود. اما چنین نیست که اگر عملى خارق عادت در حج یا در منا و عرفات پیدا شد، به طور مستقیم توسط وجود مبارک حضرت حجّت (عج) باشد. احتمال دارد خود حضرت (عج) باشند و احتمال دارد اولیایى که دست پرورده آن حضرت (عج) هستند باشند.
ممکن است سالمندى، زن یا مرد، و یا ناواردى راه خیمه و چادر را گم کند یا در بین راه بدون زاد و راحله بماند و ولیّى از اولیاى الهى که تربیت شده مکتب ولایت امام عصر (ارواحنا فداه) است او را راهنمایى کند. گرچه این شخص مع الواسطه خدمت حضرت حجّت (عج) رسیده اما بلا واسطه نبوده است.
چنین نیست که هر اثر غیبى در مراسم حج، به طور مستقیم مربوط به وجود مقدس حضرت ولى عصر (ارواحنا فداه) باشد.
خیلى توفیق مى‌خواهد و چنین تشرّفى براى اَوحَدى از موحّدان پیش مى‌آید که وجود مبارک حضرت (سلام الله علیه) شخصاً به بالین او بیاید. البته عنایت ایشان شامل اولیا، شاگردان، صالحان، صدیقان و شهدایى که تربیت کرده است، مى‌شود.
آنها مأموران ایشان هستند و به دستور ایشان مشکلات دیگران را حلّ مى‌کنند و خلاصه این که وجود مقدّس حضرت و دست پروردگان ایشان، باطن ما را مى‌بینند.
پی‌نوشت:
1ـ وسایل الشیعه، ج13، ص272 .
برای امام عصر ارواحنا فداه دعا کنیم و به یاد او باشیم
غیبت امام زمان (عج) خود ما هستیم! [در محضر بهجت:1/91]
به افرادی که پیش از ظهور در دین و ایمان باقی می مانند و ثابت قدم هستند، عنایات و الطاف خاصی می شود. [در محضر بهجت:1/102]
لازم نیست که انسان در پی این باشد که به خدمت حضرت ولی عصر (عج) تشرّف حاصل کند؛ بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسّل به ائمه (علیهم السلام) بهتر از تشرّف باشد. [در محضر بهجت:1/187]
در زمان غیبت هم عنایات و الطاف امام زمان (عج) نسبت به محبّان و شیعیانش زیاد دیده شده؛ باب لقا و حضور بالکلیّه مسدود نیست؛ بلکه اصل رؤیت جسمانی را هم نمی شود انکار کرد! [در محضر بهجت:1/247]
هر کدام در فکر حوایج شخصی خود هستیم، و به فکر آن حضرت [امام زمان (علیه السلام)] – که نفعش به همه برمی گردد و از اهمّ ضروریّات است - نیستیم! [در محضر بهجت:2/27]
از گناه ما و به خاطر اعمال ما است که آن حضرت [حضرت حجّت (علیه السلام)]، هزار سال در بیابان ها در به در و خائف است! [در محضر بهجت:2/44]
هر کس که برای حاجتی به مکان مقدّسی مانند مسجد جمکران می رود، باید که اعظم حاجت نزد آن واسط? فیض، یعنی فرجِ خود آن حضرت را از خدا بخواهد. [در محضر بهجت:2/119]
خدا می داند در دفتر امام زمان (عج) جزو چه کسانی هستیم! کسی که اعمال بندگان در هر هفته دو روز (روز دوشنبه و پنجشنبه) به او عرضه می شود. همین قدر می دانیم که آن طوری که باید باشیم، نیستیم! [در محضر بهجت:2/120]
با این که ارتباط و وصل با آن حضرت و فرج شخصی، امر اختیاری ما است – به خلاف ظهور و فرج عمومی - با این حال چرا به این اهمّیت نمی دهیم که چگونه با آن حضرت ارتباط برقرار کنیم؟![در محضر بهجت:2/134]
کار آفتاب، اِضائه [نورافشانی] است هر چند پشت ابر باشد. حضرت صاحب (عج) هم همین طور است، هر چند در پس پرد? غیبت باشد!... چشم ما نمی بیند، ولی عده ای بوده و هستند که می بینند و یا اگر نمی بینند، ارتباطی با آن حضرت دارند. [در محضر بهجت:2/134]
آیا می شود رئیس و مولای ما حضرت ولیّ عصر (عج) محزون باشد، و ما خوشحال باشیم؟! او در اثر ابتلای دوستان، گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال، خود را تابع آن حضرت بدانیم؟![در محضر بهجت:2/181]
ای کاش می نشستیم و دربار? این که حضرت غائب (علیه السلام) چه وقت ظهور می کند، با هم گفتگو می کردیم، تا لااقلّ از منتظرین فرج باشیم! [در محضر بهجت:2/188]
اگر اهل ایمان، پناهگاه حقیقی خود را بشناسند و به آن پناه ببرند، آیا امکان دارد که از آن ناحیه، مورد عنایت واقع نشوند؟![در محضر بهجت:2/256]
با این که به ما نه وحی می شود نه الهام، به آن واسطه ای که به او وحی و الهام می شود توجه نمی کنیم؛ در حالی که در تمام گرفتاری ها – اعمّ از معنوی و صوری، دنیوی و اُخروی - می توان به آن واسط? فیض [حضرت حجّت (علیه السلام)] رجوع کرد. [در محضر بهجت:2/271]
حضرت غائب (عج) دارای بالاترین علوم است؛ و اسم اعظم بیش از همه در نزد خود آن حضرت است. با این همه، به هر کس که در خواب یا بیداری به حضورش مشرّف شده، فرموده است: برای من دعا کنید! [در محضر بهجت:2/299]
راه خلاص از گرفتاری ها، منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولیّ عصر (عج)؛ نه دعای همیشگی و لقلق? زبان... بلکه دعای با خلوص و صدق نیّت و همراه با توبه. [در محضر بهجت:2/347]
سؤال: این حقیر مشتاق زیارت امام عصر حضرت حجّت بن الحسن العسکری (عج) می باشم، از حضرت عالی تقاضا دارم که مرا دعا کنید که به این سعادت نائل شوم!
جواب: زیاد صلوات، اهدای وجود مقدّسش نمایید، مقرون با دعای تعجیل فرجش؛ و زیاد به مسجد جمکران مشرّف شوید، با ادای نمازهایش. [به سوی محبوب:59]
ما طلاب باید در این فکر باشیم که چگونه می توانیم یک امضا و تأییدی از مولایمان حضرت ولیّ عصر (علیه السلام) بگیریم؟! یعنی چگونه درس بخوانیم، و چگونه رفتار کنیم، که مولایمان ما را امضا و تأیید کند؟![بهجت عارفان:202]
منبع: سایت آیت الله بهجت
